Նամակն ինձ առաջին հայացքից դուր եկավ, քանի որ Ումբերտո Էկոն միանգամից ցույց է տալիս իր բարի նպատակները։ Իմ փոքր կեսնափորձում, ես քիչ եմ տեսել մեծ, տարիքով մարդկանց, ովքեր հանգիստ կարող են ընդունել այն փաստը, որ ժամանակակից աշխարհում գերակշռում են թվային տեխնոլոգիաները։
«Ուստի ուզում եմ գեթ մի խորհուրդ տալ քեզ, որը հենց հիմա էլ կարող ես կիրառել քանի դեռ այս պահին i-pad-ով Համացանցում ես։ Չեմ սխալվի և կոչ չեմ անի հրաժարվել այդ գործողությունից, ոչ թե վախենալով, որ զառամյալ ու հետամնաց պապիկ կերևամ, այլ պարզապես այն պատճառով, որ ինքս էլ հիմա դրանով եմ զբաղված։»
Նա նաև խոսում է սեռական դաստիարակության մասին, թե պետք չէ կենտրոնանալ միայն վիտուալ հաճույքների վրա, քանի որ իրական աղջիկները ավելի իրական հաճույք կարող են տալ թոռնիկին։ Ես լիովին համաձայն եմ գրողի հետ, կարծում եմ բացի ֆիզիկական հաճույքից մարդը հակված է նաև ստանալ հոգևոր հաճույք, իսկ սիրելի մարդու հետ շփվելը, խոսելը հազար անգամ ավելի թանկ և հաճելի է։
«Այդ ֆիլմերն, ի դեպ, շատ ձանձրալի են, որովհետև խոսքը գնում է ընդամենը մի բեմադրության մասին, որի նպատակն է ստիպել մարդկանց տանից դուր չգալ և իսկական աղջիկներին չնայել։»
Ժամանակակից աշխարհում Ալցհեյմեր հիվանդությունը շատերին է հասնում։ Հեղինակը շատ լավ խորհուրդ է տալիս, թե ինչպես կանխարգել ել այդ սարսափելի հիվանդությունը՝ սովորելով, ասենք իտալական ֆոտբոլային թիմի բոլոր մասնակիցների անունները կամ բանաստեղծություն անգիր անելով։ Նա անդրադառնում է նաև մարդկության պատմությանը և շեշտում, որ շատերս, մեր ծնունդից առաջ իրադարձությունների մասին տեղյակ չենք, իսկ ուղղակի քննության համար մի քանի բան սովորելը ապարդյուն է։ Երբ մենք լավ գիտենք մեզանից առաջ տեղի ունեցած պատմական իրադարձությունները, մենք մեզ զգում ենք պատմության շղթայի մեջ և հոգևոր առողջ կյանքով ենք ապրում։
Նամակը շատ արդիական էր, ես կյանքում կիրառելու եմ նրա տված խորհուրդները։
Սոնա Մեհրաբյան 