Home of the smallest and the largest. Thailand is where you can find the smallest mammal in the world: the bumblebee bat, which weighs only two grams—about the same as two Skittles. The largest fish, the whale shark, can be found in Thailand’s waters and weighs in at around 20 tons and is about as long as a school bus.
Bumblebee batWhale shark
There are more than 35,000 shrines and temples. Buddhism is practiced by more than 95% of Thailand’s population, so there’s no wonder there are so many of these elaborate structures all across the country.
Erawan shrineWat Rong Khun
The world’s largest water fight. Songkran Festival happens every year from April 13-15 and celebrates the Traditional Thai New Year. Locals and foreigners alike celebrate the annual holiday by equipping themselves with water guns, buckets, and hoses and soaking everyone in sight.
Bangkok has the world’s longest ceremonial name. Did you know that Bangkok is actually a shortened version of the capital city’s full name? Coming in at a whopping 168 letters, Bangkok’s full name is actually Krung Thep Mahanakhon Amon Rattanakosin Mahinthara Ayuthaya Mahadilok Phop Noppharat Ratchathani Burirom Udomratchaniwet Mahasathan Amon Piman Awatan Sathit Sakkathattiya Witsanukam Prasit. Try saying that ten times fast!
Thailand used to be known as Siam. Speaking of names, did you know that Thailand used to go by a different name? Until 1939, it was known as Siam. It briefly changed back to Siam for a few years, but “Thailand” seems to have stuck. Siamese cats, like the ones in Lady and the Tramp, originated in Thailand.
Thailand is the “Land of the Free.” While all of its neighbors in Southeast Asia were being colonized by European powers, Thailand is the only country in Southeast Asia to maintain its independence. Even the country’s name means “land of the free.”
40 million tourists visited Thailand in 2019. Thailand’s economy took a pretty big hit when the pandemic brought international travel to a halt, and many people—particularly those working in the tourism sector—lost their jobs.
The land of smiles. The people in Thailand are known for their hospitality and friendliness and, of course, their smiles.
There is an annual festival of monkeys. Thousands of macaque monkeys swarm the city of Lopburi for a feast of their favorite fruits and vegetables. This tradition came about as a way for the locals to thank the monkeys for their role in bringing tourists to the city of Lopburi.
Over 28,000 people are currently receiving food and resources on a regular basis through the Food Pak ministry. Children’s Hunger Fund first began a partnership in Thailand in 2009 with just a dozen churches and now has partnerships with 73 churches. That’s a lot of hope delivered!
Our environment faces several problems, and many of these seem to be worsening with time, bringing us into a time of a true environmental crisis. It is therefore becoming increasingly important to raise awareness of the existence of these issues, as well as what can be done to reduce their negative impact. Some of the key issues are:
1) Pollution
Pollution of the air, water and soil caused by toxins such as plastics, heavy metals and nitrates, caused by factors such as toxins and gases released by factories, combustion of fossil fuels, acid rain, oil spill and industrial waste.
2) Global warming
The emission of greenhouse gases due to human activity causes global warming, which in turn causes an increase in temperature that then leads to rising sea levels, melting of polar ice caps, flash floods and desertification.
3) Overpopulation
We are facing a shortage of resources such as food, water and fuel to sustain the rising global population, particularly in developing countries. Intensive agriculture attempting to lessen the problem actually leads to more damage through the use of chemical fertilizers, pesticides and insecticides.
4) Waste disposal
An excessive amount of waste is produced and dumped in the oceans. Nuclear waste is particularly dangerous, as well as plastics and electronic waste.
5) Ocean acidification
The increase in the production of carbon dioxide by humans causes the oceans’ acidity to rise, which has a negative impact on marine life.
6) Loss of biodiversity
Species and habitats are becoming extinct due to human activity. This causes an imbalance in natural processes like pollination and poses a threat to ecosystems – coral reef destruction is particularly affected.
7) Deforestation
Loss of trees in order to make space for residential, industrial or commercial projects means that less oxygen is produced, and temperature and rainfall are affected.
8) Ozone layer depletion
Pollution caused by chlorofluorocarbons (CFCs) in the air creates a hole in the ozone layer, which protects the earth from harmful UV radiation.
9) Acid rain
Pollutants in the atmosphere such as sulfur dioxide and nitrogen oxides cause acid rain, which has negative consequences for humans, wildlife and aquatic species.
10) Public health issues
Lack of clean water is one of the leading environmental problems currently. Pollutants in the air also cause issues such as respiratory disease and cardiovascular disease.
Reported speech is when we tell someone what another person said. To do this, we can use direct speech or indirect speech.
direct speech: ‘I work in a bank,’ said Daniel. indirect speech: Daniel said that he worked in a bank.
In indirect speech, we often use a tense which is ‘further back’ in the past (e.g. worked) than the tense originally used (e.g. work). This is called ‘backshift’. We also may need to change other words that were used, for example pronouns.
Present simple, present continuous and present perfect
When we backshift, present simple changes to past simple, present continuous changes to past continuous and present perfect changes to past perfect.
‘I travel a lot in my job.’
Jamila said that she travelled a lot in her job.
‘The baby’s sleeping!’
He told me the baby was sleeping.
‘I’ve hurt my leg.’
She said she’d hurt her leg.
Past simple and past continuous
When we backshift, past simple usually changes to past perfect simple, and past continuous usually changes to past perfect continuous.
‘We lived in China for five years.’
She told me they’d lived in China for five years.
‘It was raining all day.’
He told me it had been raining all day.
Past perfect
The past perfect doesn’t change.
‘I’d tried everything without success, but this new medicine is great.’
He said he’d tried everything without success, but the new medicine was great.
No backshift
If what the speaker has said is still true or relevant, it’s not always necessary to change the tense. This might happen when the speaker has used a present tense.
‘I go to the gym next to your house.’
Jenny told me that she goes to the gym next to my house. I’m thinking about going with her.
‘I’m working in Italy for the next six months.’
He told me he’s working in Italy for the next six months. Maybe I should visit him!
‘I’ve broken my arm!’
She said she’s broken her arm, so she won’t be at work this week.
Pronouns, demonstratives and adverbs of time and place
Pronouns also usually change in indirect speech.
‘I enjoy working in my garden,’ said Bob.
Bob said that he enjoyed working in his garden.
‘We played tennis for our school,’ said Alina.
Alina told me they’d played tennis for their school.
However, if you are the person or one of the people who spoke, then the pronouns don’t change.
‘I’m working on my thesis,’ I said.
I told her that I was working on my thesis.
‘We want our jobs back!’ we said.
We said that we wanted our jobs back.
We also change demonstratives and adverbs of time and place if they are no longer accurate.
‘This is my house.’
He said this was his house. [You are currently in front of the house.]
He said that was his house. [You are not currently in front of the house.]
‘We like it here.’
She told me they like it here. [You are currently in the place they like.]
She told me they like it there. [You are not in the place they like.]
‘I’m planning to do it today.’
She told me she’s planning to do it today. [It is currently still the same day.]
She told me she was planning to do it that day. [It is not the same day any more.]
In the same way, these changes to those, now changes to then, yesterday changes to the day before, tomorrow changes to the next/following day and ago changes to before.
Do this exercise to test your grammar again.
Գիտեք ինչպես հաղորդել ուրիշի ասածը: Ստուգեք այն, ինչ գիտեք ինտերակտիվ վարժությունների միջոցով և կարդացեք բացատրություններ, որոնք կօգնեն ձեզ:
Նայեք այս օրինակներին ՝ տեսնելու, թե ինչպես կարող ենք ինչ-որ մեկին պատմել դիմացինի ասածի մասին:
ուղիղ խոսք. «ես սիրում եմ» Խաղալիքների պատմություն «ֆիլմերը», — ասաց նա: անուղղակի խոսք. Նա նշել է, որ սիրում է «Խաղալիքների պատմություն»ֆիլմերը:
ուղիղ խոսք. «ես աշխատել եմ որպես մատուցող, նախքան խոհարար դառնալը», — ասաց նա: անուղղակի խոսք. Նա ասաց, որ խոհարար դառնալուց առաջ աշխատել է որպես մատուցող:
ուղիղ խոսք. — վաղը քեզ կզանգեմ, — ասաց նա ։ անուղղակի խոսք. նա ասաց, որ հաջորդ օրը կզանգի ինձ:
Փորձեք այս վարժությունը ՝ ձեր քերականությունը ստուգելու համար:
Քերականության թեստ 1 Կարդացեք բացատրությունը ՝ ավելին իմանալու համար:
Քերականության բացատրություն Հաշվետու խոսքն այն է, երբ մենք ինչ-որ մեկին ասում ենք, թե ինչ է ասել դիմացինը: Դա անելու համար մենք կարող ենք օգտագործել ուղղակի կամ անուղղակի խոսք:
ուղիղ խոսք. «ես աշխատում եմ բանկում», — ասաց Դանիելը: անուղղակի խոսք. Դանիելն ասաց, որ աշխատել է բանկում: Անուղղակի խոսքում մենք հաճախ օգտագործում ենք անցյալում «ավելի հեռու» ժամանակը (օրինակ ՝ աշխատել է), քան ի սկզբանե օգտագործված ժամանակը (Օրինակ ՝ աշխատանք): Այն կոչվում է «հակադարձ անցում»: Հնարավոր է, որ մեզ անհրաժեշտ լինի փոխել նաև օգտագործված այլ բառեր, ինչպիսիք են դերանունները:
Ներկա Պարզ, ներկա շարունակական և ներկա Կատարյալ Երբ մենք հետ ենք անցնում, ներկայացնում ենք past simple-ի պարզ փոփոխությունները, ներկայացնում ենք Past continuous-ի շարունակական փոփոխությունները և ներկայացնում ենք Past perfect-ի կատարյալ փոփոխությունները:
Ես շատ եմ ճանապարհորդում իմ աշխատանքի համար:’ Ջամիլան ասաց, որ շատ է ճանապարհորդել իր աշխատանքի համար: «Երեխան քնած է!» Նա ինձ ասաց, որ երեխան քնած է:
Ոտքս վնասեցի: Նա ասաց, որ վնասել է ոտքը: Անցյալ պարզ և Անցյալ շարունակական Երբ մենք հետ ենք անցնում, past simple-ը սովորաբար փոխվում է past perfect simple-ի, իսկ past continuous-ը սովորաբար փոխվում է past perfect continuous-ի:
Մենք հինգ տարի ապրել ենք Չինաստանում։’ Նա ինձ ասաց, որ նրանք հինգ տարի ապրել են Չինաստանում:
Ամբողջ օրը անձրև էր գալիս:’ Նա ինձ ասաց, որ ամբողջ օրը անձրև է եկել: Անցյալ կատարյալ Անցյալ կատարյալը չի փոխվում:
«Ես փորձել եմ ամեն ինչ, բայց անհաջող, բայց այս նոր դեղամիջոցը հիանալի է»: Նա ասաց, որ փորձել է ամեն ինչ, բայց անհաջող, բայց նոր դեղամիջոցը հիանալի էր: Հետադարձ փոխանցում չկա Եթե բանախոսի ասածը դեռ ճիշտ է կամ տեղին, միշտ չէ, որ անհրաժեշտ է փոխել ժամանակը: Դա կարող է պատահել, եթե խոսողն օգտագործել է ներկա լարվածությունը:
«Ես գնում եմ ձեր տան մոտ գտնվող մարզադահլիճ»: Enենին ասաց ինձ, որ գնում է իմ տան մոտ գտնվող մարզադահլիճ: Ես մտածում եմ նրա հետ գնալու մասին:
Հաջորդ վեց ամիսն աշխատում եմ Իտալիայում ։ ‘ Նա ինձ ասաց, որ հաջորդ վեց ամիսն աշխատելու է Իտալիայում։ Միգուցե ես պետք է այցելեմ նրան: «Ես կոտրեցի ձեռքս։» Նա ասաց, որ կոտրել է ձեռքը, ուստի այս շաբաթ նա աշխատանքի չի լինի: Ժամանակի և վայրի դերանուններ, ցուցիչներ և մակդիրներ Դերանունները նույնպես սովորաբար փոխվում են անուղղակի խոսքում:
«Ես սիրում եմ աշխատել իմ պարտեզում», — ասաց Բոբը: Բոբն ասաց, որ սիրում է աշխատել իր պարտեզում: «Մենք թենիս էինք խաղում մեր դպրոցի համար», — ասաց Ալինան: Ալինան պատմել է, որ իրենք թենիս են խաղացել իրենց դպրոցի համար: Այնուամենայնիվ, եթե դուք այդ մարդն եք կամ խոսողներից մեկը, ապա դերանունները չեն փոխվում:
«Ես աշխատում եմ իմ դիսերտացիայի վրա», — ասացի ես: Ես նրան ասացի, որ աշխատում եմ իմ դիսերտացիայի վրա: «Մենք ցանկանում ենք վերականգնել մեր աշխատատեղերը ։ «մենք ասացինք. Մենք ասացինք, որ ցանկանում ենք վերականգնել մեր աշխատատեղերը ։ Մենք նաև փոխում ենք ժամանակի և վայրի ցուցիչները և մակդիրները, եթե դրանք այլևս ճշգրիտ չեն:
«Սա իմ տունն է»: Նա ասաց, որ դա իր տունն է: (Այս պահին դուք գտնվում եք Տան դիմաց.] Նա ասաց, որ դա իր տունն է: [Այս պահին դուք Տան դիմաց չեք: դուք Տան դիմաց եք]:]
Մեզ այստեղ դուր է գալիս ։ Նա ասաց ինձ, թե ինչն է նրանց դուր գալիս այստեղ: [Այս պահին դուք գտնվում եք այն վայրում, որը նրանց դուր է գալիս:] Նա ասաց ինձ, թե ինչն է նրանց դուր գալիս այնտեղ: [Դուք չեք գտնվում այն վայրում, որը նրանց դուր է գալիս.]
Ես պլանավորում եմ դա անել այսօր։’ Նա ինձ ասաց, որ նախատեսում է դա անել այսօր: [Ներկայումս դեռ նույն օրն է ։ ] Նա ասաց ինձ, որ նախատեսում էր դա անել նույն օրը: [Այդ օրն արդեն չկա]] Նույն կերպ, այս փոփոխությունները վերաբերում են «հիմա» — ին «այն ժամանակ», «երեկ» — ին «նախորդ օրը», «վաղը» — ին «Հաջորդ/ Հաջորդ օրը», «ետ» — ին «նախկինում»:
Կատարեք այս վարժությունը ՝ ձեր քերականությունը ևս մեկ անգամ ստուգելու համար:
Marie Curie, née Maria Sklodowska, was born in Warsaw on November 7, 1867, the daughter of a secondary-school teacher. She received a general education in local schools and some scientific training from her father. She became involved in a students’ revolutionary organization and found it prudent to leave Warsaw, then in the part of Poland dominated by Russia, for Cracow, which at that time was under Austrian rule. In 1891, she went to Paris to continue her studies at the Sorbonne where she obtained Licenciateships in Physics and the Mathematical Sciences. She met Pierre Curie, Professor in the School of Physics in 1894 and in the following year they were married. She succeeded her husband as Head of the Physics Laboratory at the Sorbonne, gained her Doctor of Science degree in 1903, and following the tragic death of Pierre Curie in 1906, she took his place as Professor of General Physics in the Faculty of Sciences, the first time a woman had held this position. She was also appointed Director of the Curie Laboratory in the Radium Institute of the University of Paris, founded in 1914.
Her early researches, together with her husband, were often performed under difficult conditions, laboratory arrangements were poor and both had to undertake much teaching to earn a livelihood. The discovery of radioactivity by Henri Becquerel in 1896 inspired the Curies in their brilliant researches and analyses which led to the isolation of polonium, named after the country of Marie’s birth, and radium. Mme. Curie developed methods for the separation of radium from radioactive residues in sufficient quantities to allow for its characterization and the careful study of its properties, therapeutic properties in particular.
Mme. Curie throughout her life actively promoted the use of radium to alleviate suffering and during World War I, assisted by her daughter, Irene, she personally devoted herself to this remedial work. She retained her enthusiasm for science throughout her life and did much to establish a radioactivity laboratory in her native city – in 1929 President Hoover of the United States presented her with a gift of $ 50,000, donated by American friends of science, to purchase radium for use in the laboratory in Warsaw.
Mme. Curie, quiet, dignified and unassuming, was held in high esteem and admiration by scientists throughout the world. She was a member of the Conseil du Physique Solvay from 1911 until her death and since 1922 she had been a member of the Committee of Intellectual Co-operation of the League of Nations. Her work is recorded in numerous papers in scientific journals and she is the author of Recherches sur les Substances Radioactives (1904), L’Isotopie et les Éléments Isotopes and the classic Traité’ de Radioactivité (1910).
The importance of Mme. Curie’s work is reflected in the numerous awards bestowed on her. She received many honorary science, medicine and law degrees and honorary memberships of learned societies throughout the world. Together with her husband, she was awarded half of the Nobel Prize for Physics in 1903, for their study into the spontaneous radiation discovered by Becquerel, who was awarded the other half of the Prize. In 1911 she received a second Nobel Prize, this time in Chemistry, in recognition of her work in radioactivity. She also received, jointly with her husband, the Davy Medal of the Royal Society in 1903 and, in 1921, President Harding of the United States, on behalf of the women of America, presented her with one gram of radium in recognition of her service to science.
For further details, cf. Biography of Pierre Curie. Mme. Curie died in Savoy, France, after a short illness, on July 4, 1934.
1.Fill in the gaps choosing the correct adjectives(1-0,1).
Լրացրեք բաց թողնված տեղերը ընտրելով համապատասխան ածականները(1-0,1)
1. Your English is much better than mine. (better/ best)
2. We′ve had much most rain this year than last year. (more/most)
3. The place that gets the most rain in the world is a mountain in Hawaii. (more/most)
4. This is harder than I thought. (harder/hardest)
5. I don’t know much, but she knows even less than I do. (less/least)
6. »How is your headache?» It’s getting worse (worse/the worst)
7. He is oldest in the class.(old/the oldest)
8. I’m worst tennis player in the world.(worse/worst)
9. I’ll get you an aspirin. That’ll make you feel best (better/best)
10. People say that Rolls-Royce cars are the best in the world.(better/best)
Match the beginnings and the ends(1-0.2). Համապատասխանեցրեքլ սկզբերը եւ վերջավորությունները։
Beginnings Ends
1.Buy the cat food here d) a) She is okay.
2.Don’t give her your keys. c) b) On May 12
3.She’ll be fourteen b) c) She’ll only lose them
4.How is Jane? a) d) about it
5.She’ll forget e) e) it’ll be cheaper
Buy the cat food here it’ll be cheaper.
Don’t give her your keys she’ll only lose them.
She’ll be fourteen on May 12
How is Jane?She is okay.
She’ll forget about it.
4.Fill in the missing words in the text(1-0.2) Լրացնել տեքստում բաց թողած բառերը: (1-0.2)
This is Tracy’s camera. Tracy works For the Daily Mirror. Today she’s waiting for thePrince of Wales in a street arrived next to Paddington Station. The Prince of Wales wanted to move at the station at twelve o’clock. But it is a foggy day and his train from Cardiff is arrive. At last he arrives. Some people get out their binoculars . But his car doesn’t come around the corner. It goes straight……………. . Tracy is……………… in the………………. . She can hardly………………. . Too late! Tracy isn’t able to take a photo of him.
5.Put the verbs in the past continuous or simple past. (2-0,25) Բայերը տեղադրել անցյալ շարունակական կամ անցյալ անորոշ ժամանակաձևով: (2-0.25)
1. When the Black Knight………. (ride) out his castle, Arthur………… (wait) outside.
2. Arthur……… (fight) the Black Knight when his sword………………. (break).
3.The Black Knight……….. (win) when Merlin………….. (appear) and……….. (save) Arthur.
4. While the Black Knight……….. (sleep), Arthur and Merlin……………… (go) to fairy country.
5. The sun……… (shine) when they……………….. (arrive) at the lake.
6. Arthur……….. (stand) near the lake when a hand…………….. (come) up out of the water.
7. When Arthur and Merlin…………. (come) back, the Black Knight……………… (sleep) on the ground.
8. When Arthur………… (die), he…………. (ask) a friend to throw Excalibur back into the lake.
6.Match the sentences(2-0.2)Համապատասխանեցնել(2-0,2)
We
Have toDon’t have toAre allowed toAren’t allowed to
Wear school uniform.Play football in the school car park.Stand up when teacher comes in.Go home early if we are ill.Eat or drink in class.Homework every day.Play cards in our lunch break. Be late for lessons. Go to school on Saturdays. Run in the classroom.
We aren’t allowed eat or drinck in class.
We have to go home we are ill.
We have to stand up when teacher comes in.
We have to homework every day.
We aren’t allowed to play football.
We don’t have to go to school on Saturday.
We aren’t allowed run in the classroom.
We don’t have late for lesson.
We aren’t allowed Play cards in our lunch break.
7.Write a short essay about »My school is the best because…» (2-0,4) Գրել կարճ շարադրություն
<< Իմ դպրոցը լավագույնն է, որովհետև…>> վերնագրով(2-0.4)
Theodore Roosevelt, bynames Teddy Roosevelt and TR, (born October 27, 1858, New York, New York, U.S.—died January 6, 1919, Oyster Bay, New York), 26th president of the United States (1901–09) and a writer, naturalist, and soldier. He expanded the powers of the presidency and of the federal government in support of the public interest in conflicts between big business and labour and steered the nation toward an active role in world politics, particularly in Europe and Asia. He won the Nobel Prize for Peace in 1906 for mediating an end to the Russo-Japanese War (1904–05), and he secured the route and began construction of the Panama Canal (1904–14).
The early years
Roosevelt was the second of four children born into a socially prominent family of Dutch and English ancestry; his father, Theodore Roosevelt, Sr., was a noted businessman and philanthropist, and his mother, Martha Bulloch of Georgia, came from a wealthy, slave-owning plantation family. In frail health as a boy, Roosevelt was educated by private tutors. From boyhood he displayed intense, wide-ranging intellectual curiosity. He graduated from Harvard College, where he was elected to Phi Beta Kappa, in 1880. He then studied briefly at Columbia Law School but soon turned to writing and politics as a career. In 1880 he married Alice Hathaway Lee, by whom he had one daughter, Alice. After his first wife’s death, in 1886 he married Edith Kermit Carow (Edith Roosevelt), with whom he lived for the rest of his life at Sagamore Hill, an estate near Oyster Bay, Long Island, New York. They had five children: Theodore, Jr., Kermit, Ethel, Archibald, and Quentin.
As a child, Roosevelt had suffered from severe asthma, and weak eyesight plagued him throughout his life. By dint of a program of physical exertion, he developed a strong physique and a lifelong love of vigorous activity. He adopted “the strenuous life,” as he entitled his 1901 book, as his ideal, both as an outdoorsman and as a politician.
Elected as a Republican to the New York State Assembly at 23, Roosevelt quickly made a name for himself as a foe of corrupt machine politics. In 1884, overcome by grief by the deaths of both his mother and his wife on the same day, he left politics to spend two years on his cattle ranch in the badlands of the Dakota Territory, where he became increasingly concerned about environmental damage to the West and its wildlife. Nonetheless, he did participate as a delegate to the Republican National Convention in 1884. His attempt to reenter public life in 1886 was unsuccessful; he was defeated in a bid to become mayor of New York City. Roosevelt remained active in politics and again battled corruption as a member of the U.S. Civil Service Commission (1889–95) and as president of the New York City Board of Police Commissioners. Appointed assistant secretary of the navy by President William McKinley, he vociferously championed a bigger navy and agitated for war with Spain. When war was declared in 1898, he organized the 1st Volunteer Cavalry, known as the Rough Riders, who were sent to fight in Cuba. Roosevelt was a brave and well-publicized military leader. The charge of the Rough Riders (on foot) up Kettle Hill during the Battle of Santiago made him the biggest national hero to come out of the Spanish-American War.
Acceptance by Herbert H.D. Peirce, American Envoy.
Since President Roosevelt was not present at the award ceremony on December 10, 1906, Mr. Herbert H.D. Peirce1, American envoy extraordinary and minister plenipotentiary to Norway, accepted the prize on his behalf. Mr. Peirce’s speech2, which included the reading of a telegram from the President, follows:
I deeply regret that my residence in your capital has been as yet too brief to enable me to address you in your own vigorous language. But “had I a thousand several tongues”, they would be inadequate to express to you the deep emotion with which I appear before you to receive, on behalf of the President of the United States, this distinguished testimonial of your recognition of those acts which stamp him as preeminent in devotion to the cause of peace and goodwill on earth.
I will not vainly attempt, by any words of mine, to add to the lustre of the name of Theodore Roosevelt. His acts proclaim him, and you, Gentlemen of the Norwegian Storting, by this award of the Nobel Peace Prize, a foundation conceived in God-like love of mankind, have blazoned to the world your recognition of his wise use of his great office in the best interests of humanity.
I quote President Roosevelt’s words in a telegram from him, recently received by me, when I say that he regards the award of this prize as one of the greatest honors which any man, in any position, throughout the world, can receive.
Speaking for my countrymen, I may say that this award will deeply appeal to the hearts of our people and knit closer those bonds of sympathy which unite us in the brotherhood of nations.
To me, who have enjoyed the inestimable privilege of witnessing in the course of current affairs the earnest desire with which the chief magistrate of my country is imbued to promote the cause of peace, in the interest of all mankind, when peace comports with that honorable self-respect which nations as well as individuals owe to themselves, this award seems most markedly felicitous, and I rejoice greatly in the good fortune which permits me to be the medium of transmission of this token of your appreciation of the profound love for, and lofty sense of duty to his fellowmen which is the guiding principle of his official life.
The President has directed me to read to you, Mr. President, the following message which he has telegraphed to me for that purpose:
“I am profoundly moved and touched by the signal honor shown me through your body in conferring upon me the Nobel Peace Prize. There is no gift I could appreciate more and I wish it were in my power fully to express my gratitude. I thank you for it, and I thank you on behalf of the United States; for what I did, I was able to accomplish only as the representative of the nation of which, for the time being, I am president.
After much thought, I have concluded that the best and most fitting way to apply the amount of the prize is by using it as a foundation to establish at Washington a permanent industrial peace committee. The object will be to strive for better and more equitable relations among my countrymen who are engaged, whether as capitalists or as wage workers, in industrial and agricultural pursuits. This will carry out the purpose of the founder of the prize, for in modern life it is as important to work for the cause of just and righteous peace in the industrial world as in the world of nations.
I again express to you the assurance of my deep and lasting gratitude and appreciation.
Theodore Roosevelt”
Mr. Knudsen then read the telegram in Norwegian, adding the following concluding remarks : “I am convinced, Gentlemen, that the words expressed here by the President of the United States and the aim for which he proposes to work, with the aid of the Peace Prize just awarded him, will gain worldwide approbation. It is incontrovertible, as President Roosevelt says, that peace in all its aspects, peace among mankind, peace between nations, peace between social classes, peace between individuals – all are equally important. The one cannot, so to speak, be divorced from the other. If we are to promote civilization and the well-being of mankind as a whole, we can do it most effectively by securing world peace, for the entire history of the world teaches us that war and devastation are inseparable. The ravages of war arrest the progress of nations culturally, materially, socially, and politically, perhaps for generations. This is why Alfred Nobel has by his testament erected a memorial that will live forever in the minds of men and that establishes him as one of the greatest benefactors of mankind.”
Ընդունում Հերբերտ Հ. Դ. Փիրսի կողմից, ամերիկացի սուրհանդակ:
Քանի որ նախագահ Ռուզվելտը 1906 թվականի դեկտեմբերի 10-ին ներկա չէր մրցանակաբաշխության արարողությանը, պարոն Հերբերտ Հ. Դ. Փիրս1, ԱՄՆ արտակարգ դեսպանորդ և Նորվեգիայում լիազոր նախարար, ընդունեց մրցանակը նրա անունից: Հաջորդը Պարոն Փիրսի ելույթն է, որը ներառում էր նախագահի հեռագրի ընթերցումը::
Ես խորապես ցավում եմ, որ ձեր մայրաքաղաքում իմ մնալը մինչ այժմ չափազանց կարճ էր, որպեսզի կարողանամ ձեզ դիմել ձեր մայրենի եռանդուն լեզվով: Բայց» եթե ես ունենայի հազար տարբեր լեզուներ», դրանք բավարար չէին ձեզ արտահայտելու այն խորը հուզմունքը, որով ես ներկայանում եմ ձեր առջև, որպեսզի Միացյալ Նահանգների նախագահի անունից ստանամ այն ակնառու վկայությունը, որ դուք ընդունում եք այն գործողությունները, որոնք բնութագրում են նրան որպես ակնառու նվիրվածության մեջ խաղաղություն և բարի կամք երկրի վրա:
Ես ապարդյուն չեմ փորձի իմ իսկ խոսքերով զարդարել Թեոդոր Ռուզվելտի անունը։ Նրա գործերը հռչակում են նրան, և դուք ՝ Նորվեգիայի Ստորտինգի պարոնայք, Խաղաղության Նոբելյան մրցանակի այս շնորհմամբ ՝ մարդկության հանդեպ աստվածանման սիրո վրա հիմնված հիմնադրամ, աշխարհին ցույց տվեցիք ձեր ճանաչումը նրա Մեծ Պահքի իմաստուն օգտագործման համար ՝ ի շահ մարդկության:
Ես մեջբերում եմ նախագահ Ռուզվելտի խոսքերը նրանից վերջերս ստացած հեռագրում, երբ ասում եմ, որ նա այս մրցանակի շնորհումը տեսնում է որպես ամենամեծ պատիվներից մեկը, որը կարող է ստանալ ցանկացած պաշտոն զբաղեցնող ցանկացած մարդ ամբողջ աշխարհում:
Իմ հայրենակիցների անունից խոսելով ՝ կարող եմ ասել, որ այս պարգևը խորապես կհետաքրքրի մեր ժողովրդի սրտերը և էլ ավելի կամրապնդի համակրանքի այն կապերը, որոնք միավորում են մեզ ժողովուրդների եղբայրության մեջ ։
Ես, ում անգնահատելի պատիվ է ընձեռվել ընթացիկ իրադարձությունների ընթացքում ականատես լինել իմ երկրի գլխավոր դատավորի անկեղծ ցանկությանը, նպաստել խաղաղության գործին ՝ ի շահ ողջ մարդկության, երբ խաղաղությունը զուգորդվում է այն վեհ ինքնահարգանքի հետ, որին պարտական են ինչպես ազգերը, այնպես էլ անհատները: նրանց համար այս պարգևը թվում է ամենանշանավորը, և ես շատ ուրախ եմ այն բախտով, որը թույլ է տալիս ինձ միջնորդ լինել ձեր խորը սիրո համար ձեր գնահատանքի Այս նշանը փոխանցելու համար, եվ իր գործընկերների հանդեպ պարտականության վեհ զգացումը, որը նրա պաշտոնական կյանքի առաջնորդող սկզբունքն է:
Նախագահը հանձնարարեց ինձ ընթերցել Ձեզ, պարոն Նախագահ, հետևյալ ուղերձը, որը նա հեռագրեց ինձ այդ նպատակով:
«Ինձ խորապես հուզել է այն մեծ պատիվը, որը ձեր մարմինը տվել է ինձ Խաղաղության Նոբելյան մրցանակ շնորհելիս ։ Չկա նվեր, որը ես կարող եմ ավելի շատ գնահատել, և ես կցանկանայի, որ իմ ուժի մեջ լիներ իմ երախտագիտությունը լիովին արտահայտելու համար: Ես շնորհակալ եմ ձեզ դրա համար և շնորհակալություն եմ հայտնում Միացյալ Նահանգների անունից. այն բանի համար, ինչ ես արել եմ, ես կարողացել եմ անել միայն որպես ազգի ներկայացուցիչ, որի նախագահն այժմ ես եմ:
Շատ մտածելուց հետո ես հասկացա, որ մրցանակի գումարը բաշխելու լավագույն և ամենահարմար միջոցը դա օգտագործելն է որպես հիմք Վաշինգտոնում արդյունաբերության խաղաղության մշտական հանձնաժողով ստեղծելու համար: Նպատակը կլինի ավելի լավ եւ ավելի արդար հարաբերություններ ունենալ իմ հայրենակիցների միջեւ, ովքեր զբաղված են, թե որպես կապիտալիստներ կամ աշխատողներ, արդյունաբերության եւ գյուղատնտեսության մեջ: Դա կնպաստի մրցանակի հիմնադրի նպատակին հասնելուն, քանի որ ժամանակակից կյանքում նույնքան կարևոր է աշխատել հանուն արդյունաբերական աշխարհում արդար խաղաղության, որքան ազգերի աշխարհում:
Մեկ անգամ ևս հավաստում եմ ձեզ իմ խորին և հարատև երախտագիտությունն ու երախտագիտությունը:
Թեոդոր Ռուզվելտ»
«Համոզված եմ, պարոնայք, որ Միացյալ Նահանգների նախագահի կողմից Այստեղ արտահայտված խոսքերը և այն նպատակը, որի համար Նա առաջարկում է աշխատել, իրեն նոր շնորհված խաղաղության մրցանակով, հավանության կարժանանան ամբողջ աշխարհում: ես հավատում եմ, որ Միացյալ Նահանգների նախագահը և այն նպատակը, որի համար Նա առաջարկում է աշխատել, և այն նպատակը, որի համար Նա առաջարկում է աշխատել, նրան շնորհված խաղաղության մրցանակով, կհաստատվի ամբողջ աշխարհում»: Անհերքելի է, ինչպես ասում է նախագահ Ռուզվելտը, որ խաղաղությունն իր բոլոր ասպեկտներով, խաղաղությունը մարդկության մեջ, խաղաղությունը ազգերի միջև, խաղաղությունը սոցիալական դասերի միջև, խաղաղությունը անհատների միջև. Մեկը չի կարող, այսպես ասած, առանձնացվել մյուսից։ Եթե մենք ուզում ենք նպաստել քաղաքակրթությանը և ընդհանուր առմամբ մարդկության բարեկեցությանը, ապա դա կարող ենք անել առավել արդյունավետ՝ ապահովելով համաշխարհային խաղաղություն, քանի որ ամբողջ համաշխարհային պատմությունը մեզ սովորեցնում է, որ պատերազմն ու ավերածությունն անբաժան են: Պատերազմի կործանարար հետևանքները դադարեցնում են ազգերի առաջընթացը մշակութային, նյութական, սոցիալական և քաղաքական առումով, գուցե մի քանի սերունդների համար: Ահա թե ինչու Ալֆրեդ Նոբելը իր կամքով կանգնեցրեց մի հուշահամալիր, որը հավերժ կապրի մարդկանց մտքում և որը նրան հաստատում է որպես մարդկության ամենամեծ բարերարներից մեկը»:
Սոնա Մեհրաբյան 